Bu gün qızcığazım Aybənizlə mən
Göz-gözə baxışıb güldük ürəkdən.
Yaxşı demişlər ki, şirindir bala
Bizə çəkdirsə də min dərd, min bəla.
Yenə bu varlıqda nə hikmət varsa,
Azacıq yel əsib rəngi saralsa,
Min sızıltı qopur ürəyimizdən,
Cəbhələr tanımış möhkəm bir bədən
Belə yarpaq kimi titrəyir, əsir,
Qəlbi şaxta vurur, üşütmə kəsir.
Gözümü zillədim gözünə bir az,
Özü də bilmədən güldü qızcığaz,
Sanki tanımışdır atasını,bax!
O, bir pişik kimi xumarlanaraq
Nazlanmaq istəyir qucağımda tək,
Sanki dağa dönür sinəmdə ürək!
Ah, mehriban balam, günahsız quzum.
Coxdan isdədiyim mənim ilk qızım.
Sənin çoçuqluğun bizdən bəxtiyar,
Hə cörək dərdi var, nə su dərdi var.
Azad yurdumuzun bir cicəyisən,
Sən şaxta vurmamış güllər təkisən.
Anamın boyunu görüm boyunda,
Əl çalıb oynayım sənin toyunda.
1937
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder